Hallo daar ben ik weer, met een nieuw verhaal!! Ik ben in Albanië in een hotel. We zagen dat je een waterval kon bekijken, mijn vader en moeder leek dat wel leuk. Dat dat gingen we maar eens doen. We werden opgehaald met een taxi. Er was een weg van stenen, het was erg hobbelig. Eigenlijk reden we over de bodem van een droge rivier. Eindelijk, we zijn er. De meneer van de taxi zei dat we gewoon recht door over het pad moesten lopen. Daar gaan we. Er waren steeds pijltjes. Die gingen we volgen.
Dat pad lag in het bos. Dat was al best steil. Er waren ook mensen die op de terugweg waren, die zeiden dat het daar verderop heel erg steil werd en dat het erg gevaarlijk was. Maar mijn broertje zei: ‘We zijn nu al zover gekomen, dan wil ik het ook zien.’ Mama zei: ‘Oké, maar we nemen geen risico‘s!’ Dus daar gingen we weer.
We waren erg benieuwd. Nog meer pijtjes volgen en toen zagen we al wat water, nog meer en nog meer. We zagen water naar beneden stromen. We gingen eerst maar even een broodje eten op een soort rots. Papa klom nog een stukje verder, en zag de waterval. Ik wilde dat natuurlijk ook zien. Een mevrouw bij het hotel zei dat het schitterend was. Ik klom dat stukje ook omhoog, en weet je wat ik zag? Dit miezerstraaltje 😉
Ik had een iets grotere waterval verwacht. Maar toch weer een leuk avontuur beleefd in Albanië. Doei!!
